اندر باب ( فرع) بودن من!
١٩ حوت (اسفند) ١٣٩٠
اگر چه اختری از آسمان بودم
و گاهی هم گلی از گوشهِ یک گلستان بودم
به دست ناتوانم چرخ هستی را بگردانم
به تمکین و سر خمّ ، زینتِ هر آستان بودم
نبودم لایق مکتب ، نبودم لایق دفتر
منِ محصور در خانه، زمان طالبان بودم
درین سی سال زور آزمایی چند آدم مفتخور
به صد تشویش و صد مشکل، پی یک لقمه نان بودم
و یأ هم کودک مظلوم خودرا دست بگرفته
پریشان، در به در ،در کشور همسایگان بودم
اگر چه میهنم امروز از هر قید آزاد است!!!
و لیکن باز موضوعِ مهم در پارلمان بودم
امیدم بود با کوشش، کشم زحمت دهم پوشش
یکی همراه و دوشادوش با این مردمان بودم
یکی آموزگار بودم، یکی دولتمدار بودم
یکی قاضی، هنرپیشه و هم آواز خوان بودم
و لیکن عالمان دین سزاوارم نمیدانند
یکی نیم پیکر لاعقل و ناقص نزد‌شان بودم
دوباره یکصدا اعلام کردند حکمِ جلبم را
که من گهگاه در گشت و گذار بی محرمان بودم
به چشم مو شگاف و عادل، آقایان خوش کله
زنم، زن هستم و باید جدا از دیگران بودم
اگر از آسمان اختر بیارم، از تنور آتش
فقط یک (فرع) در پهلوی(اصل) مردکان بودم
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
| مژده خاکین | 31.10.2014 - 04:22 | ||
بسیار عالیست بانو | |||
نگین بدخش