سخن سوخته
١٠ میزان (مهر) ١٣٩١
عیب مکن گر سخنم سو خته
آتش دل جان و تنــم سو خته
برخــــم آزنـــــگ جــفا آمده
شعله ء غــــمها بدنم سو خته
قبر شهیدی به نوا گشت و گفت
راکت دشـمن کفنم سو خـته
تازه عروسی به فغان میسرود
آتش بم پیرهــــــنم سو خته
گشــته چمـــن کورۀ آتشفشان
شــاخ گل و نسترنم سو خته
ترک چمن کرده چرا عند لیب
لانۀ مرغ چمـــنم سو خـته
دور شدم گر ز دیــارم (ظفر)
خصم جفا جو وطنم سو خته
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
نذیر ظفر