بـیــا بـیــا
١٥ حمل (فروردین) ١٣٩٢
بیا که دامن نیلاب پُرگلاب شــــــــــــده
بیا که روز فراقت چه بی حساب شــده
بیا که رویش گلزار بی تو دلتنگ اســت
ز سوز خنجر توفان بی حجاب شــــده
بیا که شب همه شب داستان موی تو بود
نبود بوسۀ مژگان به رخ عذاب شـــــــده
بیا که شاخۀ بادام لب گشــــــــوده ز مهر
ز بیم باد گرفتار منجلاب شـــــــــــده
بیا که قامت شمشیر شب شکســـــــت بیا
بیا که کوردلان، لانه بر حباب شــــــده
بیا که بار دگر زاغ قصد گلشــــــــن کرد
شکست قامت نسرین و شبنم آب شــــــده
بیا که ترس خزان بُرد رنگ و روی چمن
امید و باور فردای ما ســراب شـــــــــده
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
آصفه صبا