پناهندگانِ افغان در ایران، به خانه برگردید!
١٢ ثور (اردیبهشت) ١٣٩٢
منبع: The Economist
برگردان: مسعود اندیشمند
در جوار خانه یک همسایه ثروتمند در تهران و در یک کوچه بن بست پسر ١٢ ساله در حالی که کت و شلوار ژنده به تن دارد سطل آشغالی هارا جستجو می کند. مانند هزاران تن از پناهندگانِ غیر قانونی افغان در ایران، برای کاویدن پلاستیک بخاطرِ فروشِ آن از هنگام غروب تا طلوع آفتاب در جستجوی سطل های اشغالی است. زلمی پس از انداختن یک خریطه ی کلان برروی زمین گفت: "اگر ایران وجود نداشت من هم وجود نمی داشتم." او که سه سال پیش پدر و مادرِ خود را در هرات رها نموده بود هیچگاه به مکتب نرفته است. وی روزانه ١٥٠٠٠٠ ریال (٤,٢٠ دلار) از فروشِ پلاستیک بدست می آورد.
سی سال جنگ در افغانستان، ایران را شاید با بزرگترین جمعیت پناهندگانِ شهری در جهان روبرو کرده باشد. بیش از یک میلیون افغان در جمهوری اسلامی به عنوان پناهندگان ثبت هستند، ولی در عین حال بیش از یک و نیم میلیون افغانستانی بطور غیر قانونی در ایران زندگی می کنند. اما ترکیبی از بد تر شدنِ ضعفِ اقتصادی ایران و سیاست های دولت آن، موجب بازگشت دسته جمعی افغانها از ایران پس به افغانستان و یا هم به سمت غرب به ترکیه و یونان شده است. گمان می رود که تقریباً دوصد هزار نفرِآنها در هفت ماه گذشته برگشته اند؛ ٥,٧ میلیون – ١٥ در صد نفوذ افغانستان در ده سال گذشته دوباره به افغانستان عودت کرده اند، بسیاری از آنها در جریان حکومتِ احمدی نژاد که در سال ٢٠٠٥ آغاز یافته بود مجبور شدند تا ایران راترک کنند.
مهاجرت افغانها به ایران قدامت دیرینه ای به قدمتِ جمهوری اسلامی ایران دارد. در طولِ تهاجمِ اتحاد جماهیر شوروی در سال ١٩٧٩، صدها هزار افغان به ایران فرار نموده بودند، هرچند که خودِ مملکتِ ایران در تلاطم انقلاب قرار داشت. برای یک دهه، مهاجرین افغان از سوی دولت ایران نادیده گرفته شد، از کار مناسب محروم بودند و در مطبوعات به عنوان جنایتکارانِ خشن و قاچاقچیانِ مواد مخدر مورد استهزا و مذمت قرار می گرفتند. در طولِ "دوره ی باز سازی و نوسازی" سالهای ١٩٩٠ زیرِ ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی، دولت به دنبالِ ناتورالیزه کردنِ (به تابعیت درآوردن یک کشور) آنها شد. بسیاری آنها در کارهای ساختمانی مشغول بودند. اما در حکومت احمدی نژاد مشکلاتِ مهاجرین سخت تر گردید. همانطوریکه اقتصاد ایران بنا به تحریم های خارجی دچار تزلزل شده است، دولت ایران در حال حاضر پناهندگانِ قانونی و غیرقانونی را تشویق می کنند تا به خانه هایشان برگردند. دفتر امور اتباع و مهاجرین خارجی بازرسی های ناگهانی و بدون اطلاع قبلی از شرکت های ساختمانی و کارخانه ها را سرعت بخشیده است و به آنهائیکه کاریگرانِ بدونِ اسناد را استخدام کرده اند هشدار داده است که کارهایشان را تعطیل خواهد نمود. این دفتر همچنان اعلام کرد که از دواج های بین مهاجرینِ غیر قانونی و ایرانی ها به رسمیت شناخته نخواهد شد و مهاجرانِ غیر قانونی در حال حاضر واجد شرایط پناهندگی نمی باشند. اطفالِ یک مهاجرِ غیر قانونی جایگاهِ قانونی ندارد، که این حالت آنها را از آموزش و پرورش و مراقبت های بهداشتی محروم میدارد.
شهردارِ مشهورِ متخصص تهران، محمد قالیباف یک کاندیدِ احتمالی ریاست جمهوری، یک سلسله خدماتِ شهری را در رقابت با کارگرانِ غیر قانونی مانند زلمی در بازارِ سود آورِ بازتولید معرفی کرده است. و برخی از مشاغل در کنترلِ آفات و دفع فاضلاب که خودکار (اتوماتیک) شده است شکافیکه با ترکِ افغانها ایجاد شده بود پر کرده است. حامد، ٤٣ ساله یک پناهنده ی قانونی بیش از یک دهه میشود که در ایران زندگی می کند. او که بطور نمایان ناراحت به نظر میرسد می گوید. " آنها با ما رفتار بسیار بد میکنند. ما منافع و مزایائیکه ایرانیان دارند را ندرایم. ما نمی توانیم که تلفن همراه (موبایل) و یا موتر (ماشین) داشته باشیم و آنها هر سال تشریفاتِ اداری را پیچیده تر و گرانتر می کنند." در اشاره به پناهندگانِ غیر قانونی، او می گوید: "همه چیز درباره ی پول است. پلیس دنبال خانه هایشان (خانه های پناهندگان غیر قانونی) میگردد، پس انداز هایشان را به سرقت می برند و سپس اخراجشان می کنند."
پیوند اصل نوشته:
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
مسعود اندیشمند