آیا بحران انتخابات مهار میشود؟
۱۴ سرطان (تیر) ۱۳۹٣
رئیس جمهور کرزی انتقال قدرت را به رئیس جمهور منتخب بروز 11 اسد 1393(دوم آگست 2014 ) الزامی و تغیرناپذیر میداند.
اشرف غنی احمدزی نامزد رقیب عبدالله عبدالله به اعلان نتیجۀ مقدماتی انتخابات از کمسیون مستقل انتخابات و انتقال قدرت نیز اصرار می ورزد. اما دکتور عبدالله رقیب وی، به اعلان نتیجۀ انتخابات قبل از رسیدگی به تقلبات انتخاباتی هوشدار میدهد و آنرا غیرقابل پذیرش می خواند.
غربی های درگیر در افغانستان برهبری ایالات متحدۀ امریکا و همچنان سازمان ملل متحد، به نامزدان انتخابات به خصوص به دکتورعبدالله در هر دو دور انتخابات توصیه میکردند تا به اعتبار کمسیون های انتخاباتی افغانستان منحیث نهاد ملی لطمه وارد نکنند. آنها تقاضای دکتور عبدالله وتیم اصلاحات را در مورد اِعمال فشار به برکناری ضیاءالحق امرخیل رئیس دبیرخانۀ کمسیون مستقل انتخابات قبل از برگزاری دور دوم انتخابات نپذیرفتند. انگلیس ها که در میان اتحادیۀ اروپا فعال تر از همه بودند، بصورت نامشهود و ناآشکار از پیروزی اشرف غنی احمدزی در انتخابات حمایت میکردند و به ریاست جمهوری وی دلبستگی نشان می دادند.
رئیس جمهور کرزی از همان آغاز، مطالبۀ عبدالله عبدالله را در مورد برکناری و تعویض امر خیل نادیده گرفت. هر چند او، در دور اول و تا نخستین روز برگزاری دور دوم انتخابات، به اغفال دکتور عبدالله پرداخت و به نحوی از پیروزی وی در انتخابات و پذیرش این پیروزی از سوی خود سخن می گفت.
امریکایی ها و اروپایی ها که در روزهای نخست اعتراض تیم اصلاحات و همگرایی و دکتورعبدالله، با سکوت و بی اعتنایی برخورد میکردند، از این بی تفاوتی بیرون شدند و به دیپلوماسی مذاکره بر سر بحران انتخابات افغانستان روی آوردند. غربی ها متدرجاً پس از انتشار اسناد تقلبات گسترده در انتخابات که با پخش صدای ضیاءالحق امر خیل، از شکل گیری بحران جدید و جدی سیاسی حکایت داشت، موضع سکوت را ترک کردند. دو نکتۀ مهم، غربی ها را وارد دیپلوماسی فعال ساخت:
1- صحت اسناد تقلب به ویژه درستی صدای امرخیل، که بر خلاف توصیه ها و آرزومندی شان، اعتبار کمسیون مستقل انتخابات بمثابۀ معتبر ترین نهاد ملی افغانستان را به شدت خدشه دار شده و صدمه یافته یافتند. صحت صدای امرخیل، مورد تأیید منابع استخباراتی شان قرار گرفت. و خروج امرخیل از کابل، بیش از بیش سالم بودن مدیریت انتخابات و شفافیت را در انتخابات مورد پرسش و تردید قرار داد.
2- اتخاذ موضع جدی عبدالله عبدلله و تیم اصلاحات و همگرایی در برابر تقلبات انتخاباتی که دست به قطع روابط خود با کمسیونهای انتخابات زد و هر گونه اعلان نتیجه را از سوی کمسیونهای انتخاباتی، نامشروع و غیر قابل پذیرش خواند.
در حالی که تا اکنون(13سرطان1393/جولای2014)افزون بر سفر جیمزدابینز نمایندۀ مستعفی واشنگتن در امور افغانستان و پاکستان به کابل، جان مکین سناتور جمهوری خواه امریکایی وارد کابل شدند(12سرطان) و با دو نامزد رقیب به گفتگو پرداختند، جان کری وزیرخارجه ایالات متحده در صحبت تیلفونی خویش از رئیس جمهور کرزی خواهان شفاف سازی انتخابات شد. این در حالی است که تایس برمان رئیس ناظران اتحادیۀ اروپا در کنفرانس خبری خود در کابل(12 سرطان) از مشکوک بودن آرای شش هزار محل رای گیری سخن گفت و خواهان بررسی مجدد این محلات در جهت شفاف سازی انتخابات شد.
تیم اصلاحات و همگرایی به رهبری دکتور عبدالله که خود را برندۀ انتخابات می پندارد، بازگشت به پروسۀ شمارش آراء و همکاری با کمسیونهای انتخاباتی را مشروط به جدا سازی آرای ناپاک و تقلبی از آرای پاک مبتنی بر معیار ده گانۀ این بررسی می سازد. معیارهای که تیم مذکور آنرا معیارهای پذیرفته شدۀ بین المللی در تدویر انتخابات شفاف و عادلانه تلقی می کند. این در حالی است که هنوز دکتور اشرف غنی احمدزی و تیم تحول و تداوم به رهبری او از پذیرش شرایط و مطالبات تیم رقیب خود سخن نگفته اند. غنی احمدزی به پابندی خویش به قوانین انتخاباتی تأکید می کند و خواستار اعلان نتایج انتخابات از سوی کمسیون انتخابات است. هر چند که نامبرده و همچنان رقیب او دکتور عبدالله در دو و سه روز اخیر و در فضای دیپلوماسی فعال امریکایی ها با انعطاف و احتیاط ابراز نظر می کنند.
اما نکتۀ روشن آن است که اعلان نتیجۀ انتخابات بدون توافق دو تیم رقیب به خصوص تیم معترض، از سوی کمسیون مستقل انتخاباتی که ضیاءالحق امرخیل رئیس دارالانشای آن اعتبار ملی اش را لگدمال کرده است، نه تنها بحران موجود را مهار نمی کند، بلکه به گستردگی و عمق آن می افزاید و روزنه های امید را بروی حل بحران می بندد.
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
محمد اکرام اندیشمند