کوچی
۱۶ ثور (اردیبهشت) ۱۳۹۴
ز یاد های چو آوازِ تلخ می گذرم
و شِکوَه ها دارم
( ) ( )
هزار کوچی عاشق
درونِ سینهء من خفته ، جای گرفته
( ) ( )
امید ازان دارم
که بار خویشتن ببرم
( ) ( )
زخود رمیدنِ خود
در هراس وتشویشم
که شعر هایم را
به قریه های فراموش گشته بسپارم
وآنگا هان
به شبستانِ باد کوچ کنم
() ()
همیشه می ترسم
ز بودنی که چو نیشی ز مار می گذرد
-----------------------------------
برلین
دوهزارو سیزده عیسایی
تحریر دوم
)))
(((
)))
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رفعت حسینی