اصالت عشق و دوستی
۱۵ اسد (مرداد) ۱۴۰۲
به گـوش دل شنیدم نغـمه هـای قلب شیدا را
به لـوح دل کـشـیـدم جلـوۀ تصـویـر زیبا را
زقول و وعـدۀ جانان کنم احساس وحدت را
دل صد پـاره می گیـرد پیام شـوخ رعـنا را
اگـر از اوج تنهایی دل گـم گـشته پیدا گشت
به شـاخ وصل بـنـشـانـد امید مـرغ رویا را
نـدیـدم از بـرای درد هـجـران نـوشـدارویی
بـه دنـبــال دل آواره گــشــتـم گـرد دنـیـا را
اگـر خواهی که در دنیای بی پایان بقا یابی
پر ازعشق و وفای دل کنید امروزوفردا را
اگریک دل دهد با من هزاران دل دهم اورا
بپای عشق ویاری می فشانم سـود وسودارا
دل حساس و پاک یار جانی را شـوم قربان
که با آواز خوش آسـان میکند حل معـمّا را
نگـویــم راز دل را جـز بـرای آشـنـای دل
نیابـد هـرکـسی احـساس و حـالات تجلا را
ز راه عشق و دوستی و وفا هرگز نمیگردم
اگربا نوک مژگان پاره سازم سنگ خارارا
بگوش جان شنیدم بارها این نغمۀ خوش را
که ملاک عمل ارزش دهد گفتار و معنا را
تماس و گفتگوی دل به دل آسـان شود برپا
دو دل گر دعـوت الفت بسازد چهچهه ها را
سفردرپرتو خورشید وماه همدلی خوش باد
گشودم پر که جویم بیکرانِ طول و پهنا را
به روی دل اگـر جانانـه بگشایـد در دل را
دو دل در محفل شادی نوشند جام صهبا را
به قول پخته سالان دیـر اگر آید درست آید
شکیبایی ز تُرش غـوره می سـازد حلوا را
اصالت درنگاه عشق ودوستی جلوه میدارد
فشار روزگاران کی کـنـد کـرباس، دیبا را
شکوه نـاز فـرهنگ وتمدن را کنم توصیف
خـدا پاینده دارد وحـدت سُـغـد و هریـوا را
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
رسول پویان