تقدیم به جوانان کشور عزیزم

٢١ جوزا (خرداد) ١٣٩٢

تخته کن دکان قوم و خویش را

طرح کن اقوال خیر اندیش را

تیره ات نام و نشانی بیش نیست

این نشانی جایگاه کیش نیست

کیش تو اسلام و آیین خداست

ماسواء محصور در دام بلاست

حیف آن دانش و اوصاف کریم

پادرازی میکنی از این حریم

این حریم مأوای اجداد تو است

قبله گاه فخر و اوتاد تو است

قـــرنهــــا بردوش آبای وطن

این وطن چون گوهر زیبای تن

سیل های خون بپایش ریختند

دشمـــنانش را به دار آویخــــتند

وحدت و عزت شعار هر کدام

از هری تا قندهار و بلخ و بام

هدیه دادندش بتو این جان من

تا بداری قدر این خاک و چمن

لیک افسوس دو عالم بر تو باد

پیشه کردی راه فقر و انجماد

قوم پرستی، فقر و کفر آمیز گشت

حلقهء ذلت بگوش آویز گشت

گفتگو های درون را کش کنیم

نزد امریکا و روس پیشکش کنیم

روبۀ مــــــکاره را داور کنیم

آنچه فرمـــودند ، تاج سرکنیم

یخ ببستی فکر و استــــعداد را

یاد بردی نامهء اجــــــــداد را

نامه را بگشای ای مرد جوان

تا برآیی از فــــضای نا توان

نامهء آبای ما روشــنگریست

همدلی همخوانی و همپروریست

به دیگران بفرستید

دیدگاه ها در بارۀ این نوشته

شاهینی کیهاننما	15.06.2013 - 15:42
سلام فرستاده میشود برتان! ( لا اله الا الله وحده لا شریک له, له الملک و له الحمد و هو علی کل شی قدیر ) ** همان شعر! ( من خواهم سرود سرود سروادم سرانگیز برآید * برای دری درایان مهر آمیز برآید * وانگر دری آرا را آرایاند دری را * سرآید از دلی دری دلانگیز برآید * چه زیبا و درخشان زرگرانه دری را * در سرودم می نمایم زرآمیز برآید * بر کوهی خورشید خروشد زبهرش گنج روشد * گیرم گنجینه ای گنج را که زرخیز برآید * تاجکان همه یکدل و فرزندانی نیاکان ز دل بگویند سخنی دلاویز برآید این سرودم, سرودم من به سبکی خراسان * برهمه ای تاجکان مهر آمیز برآید * هر سرود را نماییم در زبانی دری ما * چه قند ریز و نبات ریز و شکر ریز برآید * ارجمند بداریم ما زبانی نیاکان * که همدست و همزبان دلاویز برآید. حوصله بر تقطیع نماند ) هر که می خواهد که زبانی نیاکانش را زنده نگهدارد پس! چرا زبانی دری یی افغانستان فشارانیده می شود بدستی زبانشناسانی ایران! باز کفته میشود! چونین!( در افغانستان بیسوادی عمومی است و زبانی دری در ضعف شدید قرار دارد و چنین نگاشته شده هست در سایت ویکیپدیا! ) و چونان بود کاری یک بیسوادی یک تاجک افغانستان! چون از زبانی نیاکانش دفاع نمود پس گله نکنند چونکه آنان دانش دارند و من بیسواد هستم! من در تاریکی بسر می برم و آنان در روشنایی! پس اگر صداقت می کنند بگویند که ما از ریشه همزبان هستیم تا روح و روان نیاکانی مان شاد باشند. و همین هست خیر! هیچ کس نمی تواند کسی دگر را گنگه بسازد! یک جهان سپاس ازتان!

رحمت الله روند	11.06.2013 - 19:41
آقای ظهیر درود برشما.چه مقبول و پر محتوا وپند آمیز سروده اید: نامه آبای ما روشنگری است همدلی ،همخوانی و هم پروری است زنده باشید وشادکام از خوانش شعر پر محتوا وروح افزای شما جان وتن هرکدام ازسهم خود بهره مند میشود.