اعلامیۀ حزب آزادگان افغانستان، پیرامون مصالحه و مذاکرات صلح در افغانستان
۱۸ دلو (بهمن) ۱۳۹۷
کشور ما بیش از هر زمان دیگری به صلح، امنیت، بازسازی، توسعۀ اقتصادی-اجتماعی نیاز مبرم دارد چون همزیستی باهمی، مشارکت اجتماعی، نهادسازی کارا، باامنیت و صلح نهادینه در پیوند میباشد.
حق زندگی، کار و شغل، همزیستی مسالمت آمیز شهروندان و سایر حقوق ذاتی آنها، در دور باطل پیامدهای زیانبار در درگیریهای پیهم نقض شده، فقر و عقبماندگی همه سویۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بر آن تحمیل میگردد.
مردم این سرزمین حق دارند در محیط مصوون و سالم بدون تبعیض و امتیاز، آزادی و کرامت انسانی، تأمین امنیت و آرامش را شاهد باشند و با حفظ منافع ملی، همبستگی اجتماعی و برپایی تفاهم ملی صلح و آشتی را نهادینه سازند.
کشورهای درگیر نبرد و مداخلۀ نظامی در افغانستان، با گسترش و طولانی شدن درگیریها، در پی بازنگری برنامههای دورنمایی و راهکارهای اجرائی خویش برای توجیه خروج از این جغرافیا میباشند.
این کشورها بدون دید استراتیژیک از اهداف و برنامههای هراسافگنان، کانالهای مخفی و علنی مذاکره را در تبانی با کشورهای حامی هراس افگنی گشوده اند.
حاکمیت برخاسته از استراتیژی جنگ ضد هراس افگنی نیز از بدو تأسیس آن بنا بر علایق و تمایل اتنیکی با توسل به امتیازدهی و تمکین در برابر دشمنان آسایش مردم و نادیده انگاشتن جغرافیایی ترور و خشونت گسترده و فراگیر هراسافگنی، با ایجاد نهاد ناکارآمد مشورتی صلح، سیاست مماشات و انفعال را در پیش گرفته و با گذشت زمان دامنۀ ترور و خشونت ویرانگر ابعاد گسترده یافت.
تحقق صلح و قطع جنگ با ریشه یابی علل و انگیزهها و عوامل آن در رابطه است. نهادینه شدن ذهنیت جنگ تقدسی و توجیه آن، حضور چالشزای نیروهای خارجی و جنایات هولناک آنها در برابر افراد بیدفاع ملکی، شکلگیری منافع غارتگرانۀ اقتصاد جنگی به عنوان شیوۀ زندگی و معیشت گروههای درگیر جنگ، ایدیولوژیک اندیشی و توجیه مشروعیت نبرد، حمایت از هراسافگنان توسط کشورهای حامی تروریزم و نهادهای بومی، حمایت مالی از هراس افگنان در سطح ملی، منطقه ئی و بینالمللی، ضعف اقتدار دستگاه سیاسی و تمکین در برابر تروریزم، از موارد عمدۀ نهادینه شدن جنگ و درگیری در این سرزمین میباشد.
هراس افگنان در پی سیاستهای ناکارایی امنیتی و شکست دیپلوماسی آن به جلب حمایت حامیان منطقهیی و بینالمللی به سازماندهی و بسیج نیروها پرداخته، دامنه درگیری در این جغرافیا را فراگیر نمودند و بالمقابل با نهادها و کشورهای بازیگر صحنه امنیت بینالمللی، به مانور دیپلوماتیک نیز دست یافتند و نهادهای نام نهاد دولت را در مذاکرات صلح دور میزنند.
راه اندازی مذاکرات صلح ایالات متحده آمریکا با طالبان و حمایت پاکستان، امارات متحده عربی، قطر و عربستان سعودی از این فرایند، کشورهای دور و نزدیک مداخلهگر را واداشت تا با مشارکت در این نمایش، از قافله عقب نمانند که رقابقت شدید منطقهای و بینالمللی را دامن زده است.
مدعیان پیشبرد مذاکرات صلح با طالبان فاقد دید دورنمایی در مورد صلح عادلانه بوده، عدالت برای آسیب دیدهگان و قربانیان درگیریهای سالهای پسین و جنایات ضد بشری گروههای تروریستی را نادیده انگاشته و به قطع ریشههای منازعه توجه ننموده، از اهداف، برنامهها و استراتیژیهای هراس افگنان پیوند ایدیولوژیک آنها با گروههای تندرو منطقهای و جهانی چشم پوشی مینمایند.
صلح با کاربرد اقتدار دولت مشروع، برپایی سیاستهای ملی و امنیتی، بازسازی و توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، حمایت شهروندان از ارزشهای مدنی تعمق حقوق شهروندی، آزادی و همبستگی مردم این سرزمین مقدور است. قطع منابع تمویلی داخلی و خارجی هراس افگنان، ایستادگی مدنی شهروندان در برابر استبداد و تمامیت خواهی گروههای تندرو، تعقیب دیپلوماسی پویا برای جلب حمایت دولتهای همسایه، منطقه و جهان، برای برپایی امنیت با ثبات و پایدار، متضمن صلح و امنیت در کشور میباشد.
هیأت اجرائیه حزب آزادگان افعانستان
به دیگران بفرستید
دیدگاه ها در بارۀ این نوشته
حزب آزادگان