فرارهای شرم‌آورِ خوشایند

۸ میزان (مهر) ۱۴۰۰

حوادث یک ماه اخیر کشور آن قدر زیاد است که طی یک هفته می‌توان از آن‌ها یک کتاب نوشت؛ این حوادث پیامدهای سخت و سنگین و خوشایند و ناخوشایند بسیاری برای مردم و کشور افغانستان خواهد داشت که ممکن است سال‌های سال ادامه یابد. بسیاری از صاحب‌نظران نسبت به حوادث اخیر خوش‌بین نیستند و بنده نیز از همین جمع هستم و در فرصت دیگری به تحلیل آن می‌پردازم؛ امّا گمان می‌کنم حوادث اخیر برای کشور و مردم جنبه‌های مثبتی نیز داشته است که نمی‌توان به سادگی از کنار آن‌ها گذشت. از باب نمونه به سه فراری می‌پردازم که در روزهای اخیر رخ داده است؛ این فرار‌ها برای فراریان شرم‌آور و امّا برای مردم خوشایند بوده است.

۱- فرار شرم‌آور شیطان بزرگ!  شکست مفتضحانه امریکا در افغانستان و فرار شرم‌آور کشورهای غربی، به خصوص شیطان بزرگ حادثه خرد و کم اهمیتی نیست. اگر ۲۰ سال پیش بسیاری از مردم، به تهاجم نظامی، سیاسی و فرهنگی امریکا به افغانستان با عینک خوش‌بینی می‌دیدند، ‌در ده سال اخیر، این خوش‌بینی‌ها را باد برده بود .

به ویژه در یکی دو سال اخیر، تقریباً تمام مردم افغانستان شکست و خروج امریکایی‌ها را آرزو می‌کردند. دیگر همه می‌ دانستند که امریکا برای رسیدن به منافع شیطانی خود با گروه‌های تروریستی معامله می‌کند و پروژة داعش را کلید زده است.

بیست سال پیش، ایالات متحده از یک‌طرف به بزرگ‌نمایی گروه‌های تروریستی خارجی و داخلی پرداخت و چنین القا کرد که تنها امریکا و متحدانش می‌توانند شر این گروه‌ها را از سر افغانستان و جهان کم کنند. از جانب‌دیگر با وعده تأمین امنیت، صلح، توسعه و پیشرفت اقتصادی و ... مردم را فریب داد و به افغانستان لشکر کشید.

پس از ۲۰ سال آشکار شد که همه سراب بود و فریب؛ امریکا و فاحشه‌اش خلیلزاد، از پشت به مردم افغانستان خنجر زدند. حکومت جدید باید جلوی نفوذ پیدا و پنهان امریکا و متحدانش را در افغانستان جدّاً بگیرد.

۲- فرار شرم‌آور حاکمان فاسد ! پایه و مایة حکومت‌های ۲۰ ساله کرزی و غنی احمدزی بر دروغ، فریب و فساد غربی‌ها گذاشته شده بود. ارباب‌های غربی از بالا به آن‌ها دروغ می‌گفتند و آن‌ها به مردم دروغ و فریب می‌فروختند.

درین ۲۰ سال یک حلقة کوچک دراطراف کرزی و احمدزی، همان اژدهای جهنّم شده بودند که هرچه صدقه و کمک از جهان غرب و عرب می‌آمد، شکم این چند نفر پر نمی‌شد؛ بانک‌ های دبی و قطر و فرانسه و انگلیس از ثروت آن‌ها لبریز شده بود؛ امّا آن تا آخرین لحظه فریاد «هل من مزید» می‌زدند.

غارت معادن و ثروت‌های ملّی و کمک‌های غرب که سیر شان نکرد سرانجام کشور را هم فروختند و خود با طیاره‌های پر از دالر فرار کردند.

حکومت جدید اگر در بند عزّت افغانستان و مردم آن است و اگر به خواست مردم توجّه می‌کند باید غنی احمد زی و یارانش را به کشور باز گرداند و محاکمه و مجازات کند و ثروت‌های دزدیده شده را نیز به ملّت برگرداند .

حامد کرزی ، عبدالله و گلبدین  نیز نسبت به کارنامأ ۲۰ سالة خود باید پاسخ بدهند.

۳- فرار شرم‌آور رهبران خاین ! جالب‌ترین حادثة روز های اخیر فرار رهبران قومی، فاسد، خاین، نالایق، بزدل و پول ‌پرست بود. بدون تردید برطرف شدن سایة سربی آنان از سر مردم نعمتی است که خداوند به این مردم ارزانی داشته است.

این عناصر سبک‌سر بیش از سه دهه بر گردة مردم افغانستان سوار  بودند و تمام دار و ندار کشور را تصاحب کردند و به بانک‌ های خارج انتقال دادند ؛ در همان‌حال برای طولانی    ‌کردن عمر  سیاسی  خود با شعار های قومی، مردم را فریب می‌دادند .

اکنون که طالبان می‌گویند حکومت همه ‌شمول تشکیل  می ‌دهند، لازم است بدانند این رهبران بادکی هیچ اعتباری در   نزد مردم  ندارند و نمی‌ توانند از مردم افغانستان نمایندگی کنند. عناصر پاک  و با تجربه و دانا در میان اقوام مختلف کم نیستند    که  در حکومت همه ‌شمول سهم بگیرند، و برای کشور خدمت کنند.

این‌که حوادث اخیر در نهایت به کدام سمت می‌رود و به نفع مردم و کشور افغانستان می‌انجامد یا به ضرر آن‌ها، مربوط می‌شود به سیاست‌ها و رفتار حاکمیت و حاکمان جدید؛ امّا با قاطعیت می‌توان گفت این سه فرار شرم‌آور به نفع کشور و مردم می‌باشد و باید خدا را بر آن شکر کرد.

نام

دیدگاه

جای حرف دارید.

شمارۀ رَمز را وارد کنید. اگر زمان اعتبارش تمام شد، لطفا صفحه را تازه (Refresh) کنید و شمارۀ نو را وارد کنید.